Tijdens deze zomervakantie met onze 2 dochters (3 en 5 jaar) ging er bijna elke dag wel iets anders dan gepland. Zoals een tochtje naar het meer via een leuke knooppuntenroute. Vol goede moed vertrokken we met de dames achter ons in de fietskar.

Onderweg moesten we om de zoveel meter stoppen. Niet omdat we het knooppunt niet konden vinden maar omdat de situatie in de fietskar uit de hand liep.

De dames knepen, gilden en maakten ruzie om een rijstwafel of een doosje rozijnen. Na een keer of 5 afstappen was de maat vol bij vriend R. We maakten rechtsomkeert naar de camping.  Op zulke momenten roepen we vaak tegen elkaar (en zing ik a la Frozen) Let it go

Totdat ik tijdens deze vakantie dit boek las: De eenvoud van aandacht. Wat je zoekt is dichterbij dan je denkt – Cathelijne Esser

Ze schrijft over situaties waarin flow ontbreekt en je weerstand ervaart.  Hoe kun je dit doorbreken?

Aha, dacht ik dit is interessant voor het gefrustreerde gevoel waar ik mee zat na het fietskar incident: Wéér een dag niets gezien en alleen maar op de camping gezeten.

Het is dan juist de kunst niet iets te doen. Neem bewust waar wat er was en laat dat zijn zonder het te willen veranderen. Als je het doel hebt de situatie te veranderen ben je in een verzetssituatie beland. Je voegt dan weer spanning toe aan de situatie.

Je kunt een probleem nooit actief loslaten. Het laat jou pas los als je het er laat zijn. The Beatles zongen het al, let it be

Dankjewel Cathelijne Esser voor dit mooie boek en inzicht.

Let it go wordt Let it be

Frozen heeft plaats gemaakt voor The Beatles.