Ik was bezig met het maken van een module voor een online training. Opeens komt er ergens wat onrust vandaan. Het blijft een paar dagen in mijn hoofd pruttelen. Ik voel vooral veel spanning en soms komt angst de hoek om kijken.

Verder zie ik niks. Ik kan mijn vinger er niet precies op leggen wat het is. Ik probeer het er even te laten zijn. Dat lukt soms wel en soms ook niet. Dan denk ik: Uggh, waarom los je dit niet gewoon op? Of, het komt wel goed, denk ik er nou vooral niet te veel over na! Die wijze adviezen aan mezelf werken helaas niet. Het probleem suddert nog even door.

Maar dan – ik denk vlak nadat ik toegeef dat dit toch echt wel een ding voor me is – begin ik weer paadjes te zien. Paadjes die me brengen naar een volgende stap. In gedachte bewandel ik de verschillende paadjes. Bij sommige stroomt de energie een beetje. Maar als ik verder loop zie ik alleen maar beren op mijn weg. Een ander paadje loop ik niet eens in.

Maar dan vind ik een pad waar ik blij van word. Het begint te stromen, ik voel vonkjes. Dit is mijn paadje! Er valt iets van mijn schouders af. Ik kan weer gaan.

Achteraf maak ik een tekening van mijn zoektocht. Het geeft me inzicht. En het maakt me nog eens extra blij dat ik mijn pad uiteindelijk vond.

Wil je ook met wat afstand kijken naar wat jou nu bezighoudt? Lijkt het je leuk om dit met tekeningen te doen? Op 25 november en 2 december organiseer ik samen met Inge de Fluiter de online workshopreeks Visueel Reflecteren. Hier lees je er alles over.